In ’La montagna è finita’ keert de Brusselse/Italiaanse theatermaker Edoardo Ripani terug naar zijn geboortestreek in de Italiaanse bergen.
Tussen augustus 2016 en januari 2017 veranderden drie sterke aardbevingen langs de Apennijnen het landschap. De aardschok was de laatste en meest dramatische gebeurtenis voor de regio in een hele periode van depressie sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het gebied is verworden tot één van de ‘vergeten plekken’ in Italië en Europa. Het gevoel in de steek gelaten te zijn en woede raakten er vermengd en hebben elkaar gevoed. Maar deze situatie is verre van uniek. De laatste decennia raakten gebieden over heel Europa gemarginaliseerd door natuurrampen en een haperend infrastructureel herstel, ontvolking, economische crisis: de tol van de globalisering.
“Mijn reis begint in 2016: terwijl de aarde beefde in mijn geboorteregio, werd mijn vader getroffen door longkanker. De tumor werd ontdekt op 5 januari 2017; op 1 juni van datzelfde jaar overleed hij. Mijn vader stierf samen met zijn geliefde bergen. ‘La montagna è finita’ wordt een tocht langs plaatsen die verhalen vertellen over de bewoners. Aan de hand van die persoonlijke en lokale focus richt ik mij tot alle Europeanen, met een universeel verhaal van menselijke en sociale verschraling, tegenover de economische en bureaucratische winning machine.”
